"ölümü hiç bir şeyi görememek, hiç bir şeye dokunamamak, hiç bir şey duymamak olarak tanımladım. nefes alamamak, yarın olmayacağını bilmek, günün saatin, zamanın, hayatın bir anlamının olmayacağını/olmadığını bilmek şeklinde..
şimdi sensizim.. ve hiç bir şey göremiyorum. hiç bir şeye dokunamıyorum, duyamıyorum, tadamıyorum, gülemiyor, ağlayamıyorum.. nefes alamıyorum, yarından da dünden de bihaber, zamandan yoksunum..
öldüm mü haberim olmaksızın, yoksa ölüm sensiz olmakmıydı, çıkartamıyorum..
çözemiyorum şu çok basit denklemi; ben yaşıyor muyum, yaşadığım onca hayat seni bulmakmıydı, sende mi anlamlanıyordu tüm öğrendiklerim, ve şimdi sen yoksun diye olmuyorsa hiç birşey, kalmadıysa hiç birşey, ben yaşıyor muyum, ölü müyüm...
yani yaşamak sen miydin, ölüm sensizlik miydi, yoksa öldüm, artık yaşamıyor muyum??"
hayatta tadabileceğiniz, isteyebileceğiniz, ve yaşayabileceğiniz şeyler birbirinden çok farklıdır.
yaşam denen bu komedyada bir çok şey ister ama hiç birisine sahip olamayabilirsiniz, ama birşeylere duyduğunuz istek, birşeylerden aldığınız haz, acı ya da mutluluk sizi hayatta kılan, yaşıyor olduğunuzun farkına vardıran kıstastır..
bunlardan tamamen mahrum olan ve ilk partta anlatıldığı gibi tüketmiş/tükenmiş olan bir insanın yaşadığı ikilemdir...
ölüm, bir seçim midir, yoksa bir bekleyiş midir?
yaşam bir seçim midir, yoksa bir süreç midir? *yaşam, en uzun süren intihar biçimi midir?
insanların yaşama şekilleri aslında intihar biçimleri/ölüme varma süreçleri olarak görecek olursak, ölümü beklemek bir intihar mıdır, yoksa intihar anlamsız kaldığında o bekleyişi sonlandırmak mıdır..?
