efsane dizi.
bitmiştir.
bu kadar tantana ve hayal kırıklığı onun efsaneliğine leke süremez.
hadi biraz da ben bi şeyler diyeyim:
yıllardır deli gibi izledim.
hiçbir bölümü iki kere izlemedim.
kendimi adayacak kadar lost manyağı olmadım ama tüylerim diken diken hatta ağlayarak izlediğim çok bölüm oldu.
hep toptan izledim. haftada bir izlemenin keyfinin olmadığını anladım.
uykusuz kaldım, gözlerim kanlandı. ama hiç pişman olmadım.
favori karakterlerim jack ve sun idi.
sezon beğeni sıralamam: 1-5-4-2-3-6
kesinlikle fantastik bir diziydi. hiçbir zaman mantıksal cevaplar beklemedim.
hatta çoğu zaman cevap beklemedim. izlediğim dizi lost'tu çünkü.
bu sebeple final bölümünde yeteri kadar tatmin oldum.
hatta final bölümüne bayıldım. ağlamaktan kurudu gözlerim öyle diyeyim ben size.
john locke'u her bölüm öldürmeyi düşündüm.
ve de bitti işte. tantana da biter yakında.
yok tıpa, yok jacob, yok mısır uygarlığı vs. çok umurumda değil açıkçası.
beni en çok etkileyen bu dizideki, o arkadaşlık hikayesi. çok ama çok tuhaftı. her an birbirini öldürebilecek insanlar arasındaki o acayip dostluk bağı beni derinden etkiledi. birçok filmde görmediğimiz-göremediğimiz diyalog ve sahneler vardı.
özellikle de final bölümündeki karşılaşma sahneleri cidden içimi acıttı.
velhasıl-ı kelam, bu hikayede burada bitti.
