ne gaza gelmiş, ne arapçı, ne de dincidirler, yalnızca insandırlar.
bugün, dünyanın içinde bulunduğu bu şartlarda; filistin'e, doğu türkistan'a ya da zulüm altında kıvranan, yalnız bırakılmış her ülkeye, millete yardım etmek insani bir görevdir. başka bir coğrafya'da, fiziki özellikleri ve kültürü bizden bambaşka bir millet, bir ülke de bu hale düşerse, bu halde olursa, oraya da bu yardım gitmelidir, gitmek zorundadır. burada tartışılacak şey, yardım etmek değildir, bunu tartışarak insani duygulardan, insanlıktan ne kadar uzakta olduğunu, ne kadar alçak olduğunu göstermeye gerek yok. asıl tartışılması gereken, yardım yolunun seçilişidir. bu yardım kesinlikle bu şekilde mi olmalıydı? başka bir yolu, yordamı yok mudur? bunu tartışınız, amenna. oturup, yardım etmeyelim, gebersin gitsin köpekler dediğimiz vakit, bir gün bir yerde aynı şekilde geberip gideceğimiz aşikardır. her zaman, her konuda olduğu gibi, yanlış konular üzerinde geziniyoruz.
ayrıca, adamlar kudüs kutsal toprağımız diyerek, dünyayı karşısına alıyor. biz neden almayalım? bizim de kutsal toprağımız? onların yaptıklarını, kutsal toprağımız, bizim olmalı mantığıyla biz uygularken neden suçlu olalım?
filistin'e değil, bilmem nereye yardım edelim diyen arkadaşların, herhangi bir yardım kampanyasında, en basitinden kardelen kapmanyasında, 1 mesaj dahi atıp, atmadıklarını merak etmiyor da değiliz.
biz neye yararız allah aşkına? oturup, sözlükte, olan biten hakkında, götümüzden yorumlar mı yaparız sadece? bizim yapamadıklarımızı yapıyorlar, yapabiliyorlar diye mi bu bok atma sevdamız? nedir yani? doğru yöntem, yanlış yöntem, adamlar bir şekilde organize olmuşlar, bir şekilde örgütlenmişler. bir hala sözlükte karma kasalım. bu mudur aslında bizi rahatsız eden? bu da ayrı bir merak konusudur.
