ilk kez ahmet kaya'dan dinlediğimde "ıyyy bu ne böyle way wayy wayyyy" diye tepki verdiğim ve bir daha dinlenmemek üzere rafa kaldırdığım parçadır. sonrasında çevremden gelen "ama bak o şahane bir şarkı" uyarılarını da pek iplememişimndir. meğerki bütün bu direnişim birkaç kadeh içip sözlerini duyarak dinlemeye bakarmış... o zamandan beri bir şarkı nasıl bu kadar çok şey anlatır ve nasıl bu kadar derin olur diye düşünüyorum.
