-- komşu oğluma iki gündür yemek veremiyorum, ne olur bir parça ekmek ver.
-- ay benim kızım evde tatlısını yememiş, senin derdine mi düşeceğim be salak?
-- ben sana, "kızına tatlı yedirme" demiyorum ki. bana bir parça ekmek ver, sonra da ona yedirirsin tatlısını. bak ölecek yavrum, mecbur olmasam istemezdim.
-- hep sizin gibiler yüzünden bu hale geldik. benim suçum mu senin oğlunun açlığı be! kusura bakma ama senin oğlun açlıktan ölecek diye benim yavrum da mı öyle olsun? hadi hadi başka kapıya. derdim başımdan aşkın, neymiş oğlu açmış.. hadi hadi..
oğlu aç olan kadın ağladı giderken. çocuğu dayandı bir kaç saat daha sonrasında ise öldü. bir parça ekmek dahi vermeyen ise kızına tatlısını yedirmeye çalışırken, kızı elini vurdu tabağa, döküldü tatlı.
e daha halıyı silecek kadın. halı temizlemek dururken, diğer çocuk ölmüş onu mu düşünsün?
biz şimdi binlerce vatandaşımız açken, yanı başımızda çocukların bedenleri bombalarla parçalanıyormuş, onun mu derdine düşelim?
ikisini birden yapamıyoruz değil mi? aynı anda hem kendi vatandaşımıza hem de diğer zorda olan insanlara yardım edemiyoruz? e ne diye yaşıyoruz biz o zaman?
