tabu oynarken arkadaşımın "ölen bir şair bu" diye anlatmaya başladığı ve arkasından dizelerinden birkaçını sıraladığı şair.
dizeleri biliyordum, ama hala yaşadığını sandığımdan bir türlü "can yücel" ismi çıkamadı ağzımdan. tam diyecektim aklımdan şu sahneyi geçirdim
-can yücel?
+lan can yücel öldü mü zuahahah, allah iyiliğini versin.
yediremedim kendime taşşak yemeyi, susayım daha iyi dedim. zaman doldu ve
-kimdi?
+can yücel
-hasktir, can yücel öldü mü?
+zuahahah, hangi dünyada yaşıyorsun lan.
cahilliğin gözüne vurduğum gibi, diğer taraftan da cikkada özgüvenim varmış. bu da bana kapak olsun!
