birinci dünya savaşı sırasında ve hemen öncesinde bir çok arap ümerasının osmanlıya ihanet ettği doğrudur. ben de dedesi yemen çöllerinde şehit olmuş biriyim. bazen düşünürüm bursa'nın bir ilçesi nere yemen, hicaz nere dedemi yemen'e çağırdıklarında henüz yeni doğmuş bir oğlu varmış ve yeni evliymiş. velhasıl dedem yemen'De şehadet şerbetini içmiş ve haberi arkadaşı vasıtasıyla bizim köye gelmiş. rahmetli ninem de kısa bir süre sonra vefat etmiş ve oğulları(dedemin babası) hem anadan hem de babadan yetim kalmış, zorluklar içinde büyümüş.
hasılkelam ben dedesi yemen'De kalmış biri olarak, koskoca bir arap alemine düşmanlık beslemiyorum. ha arapları çok mu seversin dersen de açık söyliyeyim pek hazetmem ama bu demek değildir ki "lanet olsun araplara, gebersinler bize ihanet ettiler şimdi ödüyorlar, oh olsun" diyemem bunu asla söyliyemem. bu hem insanlığa hem de müslümanlığa aykırıdır.
işin başka tarafı, osmanlıya ne kadar ihanet eden millet varsa bunun cezasını ödediler, ödüyorlar. misalen araplardan başka bakacak olursak 2. dünya savaşında almanya yunanistanı öyle bir çiğnedi ki... diğer balkan devletleri de birbirleriyle yıllarca savaştı. demem o ki bu insanlar zulüm gördüler ve hala görüyorlar, biz bunlara asla sevinemeyiz bu vicadansızlık olur ve insanlığa da sığmaz. onların bu zulumden kurtulması için herşeyi yapmalıyız, hiçbirşey yapamıyorsak dua etmeliyiz.
