zordur. bu acıyı hiç yaşamamış olmak, yok olmak istersiniz. pişmansınızdır. bu pişmanlığı yaşamamış olmak için hiç başlamamış olmayı dilersiniz. mutluluklarınızı hiçe sayarsınız. baktığınız her yerde onu görürsünüz. birlikte gezdiğiniz her sokakta, otobüs beklediğiniz her durakta, ilk oturduğunuz yerde yada gözlerinin ta içine baktığınız o kafede. boğazınız düğümlenir, nefes alamazsınız, yüreğinizden bir sızı geçer gider. onun artık yalnızken neler yaptığını merak edersiniz. acaba o da o durağa, o kafeye senin gibi tebessümle bakıyor muydu, o sokaktan anılarınızı hatırlayarak geçiyor muydu? hayır dersiniz kendinize. en çok da bu koyar ya zaten yüreğinize. tek başına taşırsınız yalnızlığı, acıyı. günün birinde unutursunuz elbet, günün birinde herşey unutulur. ama o sızı kalır hep yüreğinizde.
