Bazen hayat, aykırı bir günceden kaçar gibi kaçıyor ellerimizden.
Belki de en yorucu olanı onu yakalayamıyor olmak.
Şeffaf olmak fikrini çıplaklığa düşmeden gerçekleştirmek ya da içimizdeki saflığı açığa çıkarabilmek ama bayağı olmadan...
Farklı hissetmek mi beklenen ya da evet ben her şeyin
farkındayım mı demek?...
Yoksa en karmaşık olan yeri gibi hayatın;
başkalaşma korkulacak bir bütünleşmeye mi gebe?
