hani leblebeyi atarız havaya.. ağzımızı açarız içine düşmesini bekleriz. bunu yapmışızdır hepimiz. yere düşen leblebilere hiç acımayız, bi tekme de biz starız.
işte türkiyede emekçinin hikayedeki leblebiden farkı yoktur , ne yazık ki. ölenler, sakat kalanlar, yere düşenler kimsenin umrunda değildir.
bundan elli yıl önceki leblebi adnan menderesti,
bugün tuzladaki işçi ,
1 de şehit var bugün o da leblebi gibi harcandı.
insan harcama sanatının en güzel işlendiği ülkede yaşıyoruz. biz ise bunlara günü birlik yalandan bi üzülüp geçip gidiyoruz yolumuza. aslında asıl failleri biziz bu cinayetlerin. sağa sola kin kusuyoruz. tıpkı leblebiyi ağzımıza atıp düşenlere acımasızca tekme atan çocuk gibi.
