cinsel eylem insanlara ne kötülük etti ki kimse utanmadan söz
edemiyor ondan, ciddi ve edepli konuşmalarda yer verilmiyor ona?
hiç sıkılmadan öldürmek, çalmak, aldatmak diyebiliyoruz da ona
geldi mi kısıveriyoruz sesimizi. neden acaba? yoksa onun sözünü
ağzımızda ne kadar az harcarsak düşüncesi kafamızda o kadar
büyütmeye hak mı kazanıyoruz? çünkü, bilirsiniz, en az kullanılan, en
az yazılan, en saklı tutulan sözler en iyi bellenen, en çok insanca
bilinen sözlerdir. her yaşta, her baştaki insan onu ekmeği bildiği kadar
bilir. dile, sese, harfe gereği olmadan herkesin içine yazılır. suskunun
dokunulmazlığı içine kapamışız cinsel eylemi: çıkarmak bir suçtur
ordan onu, suçlamak ve yargılamak için bile olsa. ancak dolambaçlı
sözler ve resimlerle kırbaçlamaya kalkabiliriz onu. böylesine
tiksindirici olmak bir suçlu için ne büyük onur: adalet dokunmayı,
bakmayı suç sayıyor bu suçluya! cezasının ağırlığı özgürlük,
dokunulmazlık kazandırıyor suçluya. kitaplar için de öyle olmuyor
mu? ne kadar yasaklanırlarsa o kadar daha çok satılıyor, o kadar daha
çok okunuyorlar. (kitap 3, bölüm 5)
--spoiler--
