hayli dokunaklı, elinizden bırakamayacağınız, yaş sınırlaması koymayan harika bir eserdir. zira şu bitişiyle gözleri yaşartır gibi olur ve gırtlakta bir düğümlenme hissedilir.
..... yıllar geçti,sevgili manuel valadares. şimdi 48 yaşındayım ve zaman zaman özlemimde hep bir çocuk olduğum izlenimine kapılıyorum. birden ortaya çıkıverecekmişsin, bana artist resimleri ve bilyeler getirecekmişsin gibi geliyor. hayatın sevilecek yanlarını bana sen öğrettin sevgili portuga'm. şimdi bilye ve artist resmi dağıtma sırası bende,çünkü sevgisiz hayatın hiçbir anlamı yok. arasıra sevgimle mutluyum, arasırada yanılıyorum;bu daha sık oluyor.
o çağlarda bizim çağımızda yani yıllar önce bir Budala Prens'in mihrabın önünde diz çökmüş "budala" nın gözleri yaşlarla dolarak ikonlara şunu sorduğunu bilmiyordum: "olup bitenleri çocuklara niçin anlatmalı?"
gerçek, sevgili portuga'm; bunları bana çok erken anlatmış olmalarıdır. hoşçakal. (ubatuba,1967)
