normal bir olaydır. çünkü; insanlar kendilerinde olmayan şeyleri başkalarında gördüklerinde o başkalarına özenirler. bu para da olabilir, araba da olabilir, bir ayakkabı da olabilir. çocukluğumuzdan beri yaşadığımız şeylerdir bunlar. her birimiz küçüklüğümüzde istediğimiz bir oyuncağı başka bir çocukta gördüğümüzde özenmişizdir, o çocuğun çok mutlu olduğunu düşünmüşüzdür. ama belki o çocuk da hayalindeki başka bir oyuncağı başka bir çocukta görmüştür. sonuç olarak; o çocuk da diğer çocuk gibi mutsuzdur.
her birimiz hayatımız boyunca ihtiyaç duyduğumuz şeyleri başkalarında gördüğümüzde imrenmişizdir. kendi mutsuzluklarımızı onların mutluluklarıyla doğru orantılamışızdır. ama insanlar hayatları boyunca birçok şeye ihtiyaç duyarlar. insanlar ihtiyaçları, gereksinimleri bitmeyen canlılardır.
