zamanında şairini vatan halini ilan edip vatandaşlıktan çıkaran ve çok yıllar sonra tekrar o şairi türk vatandaşı yapan bir ülkede, nazım hikmet'in bir şair olmadığını savunan insanların bulunması normaldir. cesaretlerinden dolayı kutlamak gerekir bu insanları ki sanattan ne kadar anladıklarını böyle rahat ortaya koyuyorlar.
kız çocuğu
kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
şeker bile yiyemez ki
kağıt gibi yanan çocuk.
çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
bu şiir değilse bütün insanlar aslında birer televizyondur.
