16 senedir yazları gidilen fakat eski havası, suyu, insan topluluğu kalmadığından hazin bir şekilde yollarımızı ayırdığımız, gönül bağımı kopardığım ama vaktiyle en güzel günlerimin geçtiği küçük belde.
ayrıca; sokağa çıkıp herşeyin ters evrim geçirdiğini görmektense, evde oturup canımı sıkmayı tercih ettiğim, bu yüzden artık bulunduğum yerin ( köyün hemen aşağısı ) sakinliğinin bir süre sonra cinnet geçirmeme sebep olduğu eski ev, yuva..ruhun şad olsun altınoluk..
