çift yönlü bakılabilir bir durumdur. engelli bir insanı dünyaya getirmek duygusal bir karar, getirmemekse mantıksal bir karar olabilir.
her insan gibi onların da yaşama hakları elbetteki vardır,* fakat ona her insan kadar olağan ve tatminkar bi hayatı sunamayacağını bilmek ve hayattan tat almadan yaşamasını izlemek bir ebeveyn için çok yıkıcı olabilir. doğmamış bir bebeğin yaşadıkça fiziksel acılarının artacağını düşünmek insanı doğurmaktan caydırabilir. üstelik bu bencilce verilmiş bir karar da değildir, zira fiziksel acıyı çekecek olan çocuğu olacaktır, ebeveyn ise buna uzaktan bakıp kahrolacak fakat, çocuğunun çektiği acının şiddetini asla bilemeyecektir. duygusal davranıp "ne olursa olsun ben ona her zaman bakarım, sırtımda taşırım gerekirse" de fedakar bir annenin sarfetmesi gereken bir cümledir fakat olaya çocuğun gözlerinden bakarsa vicdanını arkasına alıp doğurmamayı tercih etmek bazen daha mantıklı olabilir...
tabi bu asla yeni yetme sümüklülerin ağzında dolaşabilecek türden bir muhabbet değildir, bahsedilen bir insan canıdır. engelliler için gerizekalı diyecek özürlülüğe sahip kişilerdir ama zaten ergen olduklarından buna da takılmaya gerek yoktur daha fill ehliyetleri bile yoktur çünkü...
