anlamlandıramadığım, hurafemsi gibi ama bir o kadar da sanki gerçek gibi olan şeyler silsilesinin yeni ve görünüşe göre daimi bir üyesidir.
şimdi ben itiraz etsem bir türlü etmesem bir türlü. etmediğim zaman beynim beni çok afedersin sikicek "vay efendim bu nasıl uygarlık." diye. etsem de çok kararlı bakışlar altında ezilip ikna olacağım; çok korkuyorum. hatta belki "git de biraz din iman öğren." diye papara yiyeceğim hiç belli olmaz.
bilinmez duygular içerisindeyim yine a dostlar. ama olsun; her bilinmez duygu yeni bir heyecan, yeni bir tutku.
edit:ha bi de ayakta su içmek de günahmış sanırım. çok acaip.
