hayatın içindeki hengamelerle uğraşırken işler kötü gittiğinde ve yaptığımız işlerden olumsuz neticeler alıp başarısızlıklara uğrarken kendi beynimizde ister istemez bir liste oluşturuveririz. bu psikolojiyle tüm okları kendimize çeviririz ve soruna kendimizin yol açtığını düşünürüz. bu şekilde düşünmek sadece bizi üzmekle kalmaz yapabileceğimiz, düşünebileceğimiz diğer çıkış noktalarının kapatmaya yol açar. sinmişlik psikolojisini elde ederiz. cesaretimiz kırılır.
gerçek şudur ki; herhangi bir durum sizin kontrolününzdeki bazı şeylerin sonucudur veya kontrolünüzün dışında olan şeylerdir. kötü bir durumun tamamen sizin suçunuz olması imkânsızdır. bu şekilde düşünerek kendinizi aldatıyorsunuzdur. unutmayın ki hata veya suçlu aramak yerine sonuçlarla ilgilenmek daha mantıklıdır.
fakat işler ters gidince illa da bir suçlu ararız ve buluruz. aslında çoğu zamanda bu kendimiz olur. mutluluk bir insanın başına ne kadar kötü bir şey geldiğine bağlı değildir.yani olumsuz olaylar geldiğinde aslında bu ne kadar olumsuz sonuç çıkarıp çıkarmama eğilimidir. bu eğilimde olan insanlar ömürleri boyunca hiç bir şekilde ve hiçbir şeyden tatmin olmazlar. mutsuz bir şekilde yaşayıp ölürler.
şikayetçi karaktere sahip insanlar olarak acılarından zevk almaya başlarlar. hiçbir çözümün parçası olamazlar cünkü sürekli kendilerini ve başkalarını suçlamaya odaklanmışlardır.
