platonik aşk, profil aşka dönüştü bugün bende. şehriler arası 379 km gitmenin akabinde, servisle eve giderken çaprazımda bulunan ve sadece profil silüetini görerek bana duygu yoğunluğu yaşatan bir laleye bir güle bir karanfiledir itirafım. ne yazık ki kendisinden önce indim servisten. belki yazardır ya da belki öğrencidir umuduyla şenliklerde görebilirim temennisini yaşayarak şimdilik hoşçakal.
edit: bu yaşanılan olayın üzerinden yaklaşık 1 ay geçti ve hala göremedim onu. gördüğüm silüetini bile unuttum sanırım. her duygusal başlangıcın sonunun yaşandığı gibi bende, bu da bitti belkide...
