çin işkencesinden beterdir.
köy yolunda babayla araba sürme öğrenmeye gidilmiştir. neyse daracık yollar toprak filan. ben kaldırdım arabayı gidiyorum. derken dur dedi! şimdi geri dön! . döneyim de dönecek alan yok dedim. nasıl yok al anaryaya dedi kendileri. temem dedim. neyse aldım anaryaya ama yol bildiğin dar. usta şoför bile belki zorlanır yani bilmiorum o anda öyle gelmişti. geri geri götün götün gidem derken gaza fazla yüklenmişim yolun kenarından lastik aşağı doğru kaymaya başladı o anda frene abandım korkuyla. fakat debriyaja basmadıgım için araba istop etti. of puf derken ben. peder enseye şaplağı indirdi. oğlum niye istop ettiriyon? debreje bas demedim mi sana? ağlamaya başlamıştım devamını hatırlamıyorum.
bir de sonraki yalnız denemem de aküyü boşaltmıştım çalıştırayım derken.
ondan sonra 6-7 yıl hiç sürmeyi denemedim. sonra yine mecbur kaldıgım bir an tek başıma öğrendim sürmeyi şindi araba almayı planlayacak kadar sürebiliyorum.
