Rahmetli dünyadan göçeli uzun zaman oldu ama şu satırlarımı Sivri Köşe'de babasıyla hâlâ hesaplaşanlarla paylaşmak istedim.
Babanın kaybı, bir insanı nasıl etkileyebilir, diye düşünüp, cevabi matematikle açıklamaya çalıştım.
Bazıları farkına varmayabilir, ah adam yaşlandı öldü; der geçer. Biraz da üzülür belki. Veya ölüm kavramının bilincinde olmadığından, unutur gider, ta ki bir gün "babam yok lan!!1!2!" gerçeği kafasına dank edene kadar.
Aileden birini kaybetmenin duygusal karşılığı elbette kolay ifade edilemez ama bir an için duygusallığa girmeden, kadere isyan etmek için öfkeye, küfüre, lanet okumaya bulaşmadan, soğukkanlı bir matematikçi gibi, baba kavramına rasyonel bir tanım getirmek onun varlığının ve yokluğunun ne anlama geldiğini net bir şekilde açıklamak için önemlidir.
Baba bir hayat çarpanıdır. Düşersin kaldırır, uçarsın indirir, yorulursun dinlendirir, dinlenirsin fişekler. Mutluluğunun, gücünün, sağlığının, başarının çarpanıdır baban. Babanın katsayısı yükseldikçe yaşamının sonucu değişir. işlemde hata yapsan da eşitliğin sol tarafı hep sağ tarafını sağlar. Çünkü baba katsayısı formüllerindeki hataları siler, denklemlerindeki yanlışları kapatır.
Baba öyle mükemmel bir katsayıdır ki, pi sayısı onun yanında gereksiz bir deli saçmalığı gibi kalır. Üstelik, farkına bile varmazsın bu mucizevi katsayının.
Ruh sağlığının fonksiyonel biçimde çalışır kalması için gerekli olan en önemli enstrümanlardan olan baban ölüp de senin hayatına sıfır çarpan şeklinde etki etmeye başladığında anlarsın matematiğin gücünü. Dağıtıp atar bütün formülleri, bütün çözümleri. Siker atar bütün hesaplarını.
Özgür olayım, babasız olayım, karışanım olmasın diye gençliğinde etkisiz elemanlığa iteklediğin, seninle arkadaş olmasını engellediğin baban öldüğünde yutan elemanlığa terfi eder ve toprağın seni de yutacağı güne kadar sıfır çarpanıyla paranteze alırsın artık bütün hayatını.
işte, baban öldüğünde artık matematiği bırakıp sokak çocugu olmak ve küfretmeyi ogrenmek zamanındır zira hayatın suratına sert bir küfür, tenini kesen soğuk bir rüzgar gibi çarpacağı diğer yarısı başlamıştır. babanın öldüğü o günde hayat bir anda öğretir sana, Siki tutmak nasıl olurmuş."
