sensiz ölmüştür bir bahar sabahında. tıpkı sararmış çınar yaprağının yere düşerken geçirdiği zaman diliminde akıldan geçen film şeridi gibi.
ilk tanışmanız gelir aklınıza; arkadaş ortamında, ilk görüşte aşık olduğunuz bu kızın, sizden hoşlandığını kim tahmin edebilirdi ki? ya sevgili olduğunuzu?
sonrasında, geçirdiğiniz güzel ayları anımsarsınız; ilk dokunuş, ilk öpüşme, ilk sevişme, ilk tatil... alanya gezisi, taksim' de sabahlamalar, okulu asmalar, birlikte yemek yapmalar ki inan bilmezdim yemek yapmanın bu kadar zevkli olabileceğini. kısacası hayata tekrar bağlanma.
seneler geçmişti sonra; rakı balık, çay sigara, cips kola, saygı sevgi, aşk, aşk! biz, biz! evet biz olmuştuk!
ve yaprak yere düşer; biz yokuz artık. sen, ben varız, bir de "o" tabiki. ve ölen sevgili, ölen aşk...
