Yaşamın tersi, yaşamın bir tamamlayıcısı, gündelik duyguların sararıp solması ve bu yaşam adı verdiğimiz düzenin tüm güzellikleri ya da çirkinliklerine ebedi olarak elveda demek , bize öğretinler etrafında yapılacak tanım bu kadar.ender olan değil herkese verilen ve güdtüğüm dini inanç çevresinde değerlendirdiğim zaman ‘’her nefs ölümü tadacaktır’’ gibi kısa ve anlatımı kolay olabilmektedir.
insanın biyolojik yapısıyla ilgili bir sorunum yok ama bu kadar felsefi karmaşıklığın bana verdiği gazla ve hazla düşünmeden edemiyorum , hayata bir denek olamanın ötesinde hangi ulvi amaçla ya da hangi beşeri kaygıyla geldik ve hangi korkunun eseri olarak geri çağrılıyorsun . bedenin tükenmeye başladığı zaman bize giydirilen elbisenin aslında ne kadar rahatsız edici olamaya balladığını gözlemliyoruz , korkuların ummanında fazla söze gerek bırakmayan duyguların terbiyesiyle bir nevi özlüyorsun bize ait olmayanları . insanın kıvrımsal ve kıvrak zekasıyla örtülü her düşüncede irfanın katsayısı kadar birikimle doğrultulan bu beden asl olanı gizlerken , ruha duyulan özlemden uzaklaşma çabasında olan bir varlık olarak ölümden korkuyoruz.
Tek tanrıya inançın ışında , ellerimizde kalanın farkındalığıyla ve hak olarak bildiğimiz bu beşeriyattanb uzaklaşmaya kaçımız hazır bekliyor ve kaçımızın ihitiyacı var.
