ilk şampiyonluğunu 1999-2000 sezonunda yaşayan, türk sempatizanı kulüp.
hiç unutmadığım sahnelerden biridir; hakem son düdüğü çaldığında bir taraftarın dizlerinin üstüne çöküp deliler gibi ağladığı görüntüsü.
ne mutlak bir sevinçtir o.
tarifsiz, yılların içe hapsedilmiş birikimini yekpare dışa vurmak. ben de çok sevinmiştim, neye sevindiysem artık. belki şampiyonluk kutlamalarında kullanılan türk bayrakları, belki de hiç şampiyonluk yaşamamış bir takımı tutmamdır sebebi.
