bir cem yılmaz filmi olduğu için iyi gişe yapacağı açık olan ama sonrasında unutulup gidecek bir filmdir bana göre. "illa güleceğim diye bekleme" uyarıları ile gidilmiştir ki pek de gülünmemiştir doğru, ağlanmamıştır da, dram değildir zira. ee nedir peki? benzerlerini bir çok kere izlediğimiz filmlerden farkı nedir? cem yılmaz'ın çekmiş olması mı? oyunculuk mu? karakterlerin çoğu inandırıcı değildir yerine oturmamıştır. maradona rolünde gürgen öz çok daha başarılı olabilirdi. ama acaba yakışıklı olduğu için mi cem yılmaz yanyana oynamak istemedi diye de düşünmüyor değil insan yani. filmdeki en başarılı oyunculuğu damadın babası rolündeki oyuncu göstermiştir.
mazhar alanson kendini oynamıştır bana sorarsanız. sormuyor musunuz, olsun ben yine yazayım. şimdi bir eski subay bu, hala paraşütünü falan taşıyor, çanakkale'ye gömülmek istiyor, biraz da kaçık, kaçık ta tarzı tavrı, giydiği kıyafetler (kolsuz tişörtler, düşük popo pantolanlar vs.) çizmek istediği karaktere uymuyor hiç.kaçıklığın da bir sınırı var yani.
yiğidi öldür hakkını yeme demişler, mekanlar, mekanlardaki ayrıntılar titizlikle hazırlanmış, özen gösterilmiş.
kısacası, bence, olmasa da olur bir film.
cem yılmaz'ın bir tarzı var, onu cem yılmaz yapan, bunu zorlamasının bir anlamı yok, bakın böylesini de yapabiliyorum diye kendini farklı kulvarlarda ispat etmesine gerek yok.
