Türk milleti çalışkanlıktan uzaklaştırıldığı için çalışkan değildir, doğru bir saptamadır. Şöyle ki;
Türk çocuğu öğrenme yaşında kendi başına yemek yiyemez. Ya anası ya babası tarafından yedirilir.
Türk çocuğu 8 yaşına kadar anne-babası tarafından çişe tutulur.
Türk çocuğunun aklına sapık sapık fikirler sokulur. Mesela "Oku da baban gibi bilmemneci olma, rahat et, zengin ol" gibi. Türk çocuğu da okuyup üniversite diploması alınca devlet oturduğu yerden bakacak ona diye düşünür. Kendini buna hazırlar.
Türk çocuğunun çalışma hevesi sürekli kırılır. Okulda teknik yetersizlik, evde ev işlerine yardım, çalışacak yer sorunları gibi sorunlarla boğuşur, çoğu vazgeçer.
Türk çocuğu sistem kurbanıdır. Atatürk'ün kurduğu sistem yıkılıp yerine yenisi getirilmiş, insanların daha çocuk yaşta beyinleri saçma sapan bilgilerle doldurulmuştur.
Türk gencine ailesi bakar. işsiz kalırsa baba ocağı, boşanırsa baba ocağı, ot olursa baba ocağı, bok olursa baba ocağı. Türk genci aile yapısı sebebiyle kendi ayaklarının üstünde durması gerektiği fikri kafasına yerleştirilmemiştir. Çünkü 8 yaşına kadar annesi tarafından çişe tutulmuştur.
Türk genci ya bir şirkette işe girer yada babasının emekli ikramiyesiyle iş kurar. Çalışan memur başlar, memurluktan emekli olur, iş kuran da olduğu yerde sayar. Bunun sebepleri çoktur tabiiki ama memurluk ve emekli ikramiyesiyle açılan dükkan değişmez.
Daha çok sebep vardır. Tembellik, ırk yada milletin genetik sorunu değil, teşvik sorunudur, çocukluktan başlar.
