çok uzun zamandır bekliyorum seni. gelmeyecek diyenlere aldırmadan, umutla.
umudumu kaybetmedim seni beklerken. olan onca şeye rağmen. yalan söylemeyeceğim sana, bir zaman korktumda
hiç gelmeyeceğinden ve hatalar yaptım bu sebebten. hatta sen sandım bazılarını, sana benzettim sabun köpüğü aşkları ama bir şekilde öğrendim sen olmadıklarını...
ah ! etmesinler bana, suçlu aramasınlar. kaşıkçı elmasını ararken , cama kristal muammelesi yapan benim, hata
bende. bazıları beni kırdı bu dikenli yolda bazılarını ise ben. haklarını helal etsinler, başka bir şey istemem
onlardan...
bunca zamandan sonra anladım ki, bu hayatta herkes için tek bir doğru var, o da doğduğunda anlına yazılan isim. diğerleri
zaman zaman doğru gelse de sana. aslında noktana giden yolda birer virgül...
o kadar çok şey oldu ki seni beklerken... bana çok şey öğretti bu hayat. en başta elindekinin kıymetini bilmeyi, keşke
dememeyi... hatasız mıyım ? peki, haşa !!! elbette yapıyorum hata ama düzeltmesini öğrendim hatalarımı...
ama bilseydim geleceğini beklerdim usulca bir kenarda seni, bilseydim nefes alacağımı, hiç boğuluyormuş gibi hissetmezdim
kendimi... alacağım nefesi düşünüp sahte oksijenlerenden medet ummazdım bu garip hayatta...
bilseydim geleceğini , beklerdim camda yağan yağmurlara aldırmadan, annesini bekleyen bir çocuk gibi...
