yaşları ilerledikçe, onlar size değil siz onlara annelik edersiniz. anneniz gibi değil de çocuğunuz gibi benimsersiniz. her hastalanışında ''ya ölürse'' düşüncesi içten içe yer sizi. ilaçlarını düzgün kullanmadığı, kendine iyi bakmadığı ve iyileşmek için çabalamadığında onun için çırpındığınızın farkında olmadığı anlarsınız.
ve büyüdükçe daha çok ihtiyaç duyarsınız anneye. yokluğu daha çok korkutur sizi, daha fazla hak verirsiniz ''onu'' anlamaya başladığınızda...
çünkü kimse onun kadar çok sevemez,
çünkü anneniz dışında kimse sizi karşılıksız sevemez...
anneniz dışında kimse sizi ''sizden'' çok düşünmez çünkü.
