rezilliğin en olmaz tarafını bir şehvet uğruna koşarak, ahlaksızca, namussuzca, el kadar çocuğa tecavüz edip olay açığa çıkınca 'vay efendim memleketimizin adı lekelenmesin' diye sus pus olmayı tercih eden dayanışma biçimidir. içim acıyor ey insanlık! bu cahilliği bu anlayışsızlığı bildiğim halde bunu değiştirmeye gücümün yetmemesi içimi yakıyor. bu şehirde işleyen mantık şöyle açıklanabilir. bir kız çocuğuna tecavüz edilmiş ve bu olay halk arasında tecavüzcünün ağzından bizzat yayılmıştır; "lan var ya ben bu kıza giydirdim orospunun teki herkese verir" şeklinde ardından da bunu duyan ahali "nasıl olsa orospu ben niye yapmayayım" düşüncesi ile sıraya girmiştir. hatta tahminimce bu kendilerine göre orospu, hukuka göre mağdure, halka göre gariban, bana göre hayatı başlamadan bitmiş kız çocuğunu elden ele birbirlerine tavsiye etmiştir.
netice de oranın halkına göre bu kız bir orospudur. neden çünkü tecavüze uğramıştır.korkmuştur, gücü yetmemiştir, sesi kısılmıştır. bu durum bu insanlar için tecavüzü meşru kılmıştır. "orospudur olmasa idi verir miydi" mantığı işlemiştir.
peki şimdi bunları yapanlar rahat yaşaya bilir mi? bu şehir bir daha "türbeler şehri" "buranın insanı mutaasıptır" diye reklam yapabilir mi? bu şehir susmuş rezillik duyulmasın diye. peki bu yapılan rezillik değilde duyulması afişe olması bir rezillik midir?
