erkek tek dizinin üstüne çöküp, kızın bir elini tutar. hayat sürecinde beraber işleyecekleri eylemleri, tek bir yüklemin önüne dizerek sıralar. bu sırada kız, doğası gereği boşta kalan elini çenesinin altına koyarak zor nefes alıyor imajı çizer, heycan yapar.
erkek ortama ısınmış, önceden çalışılmış cümleleri, kamyon çarpmış bir ses tonu ile okumaya devam eder. finalde, "var mısın yok musun" tadında, "benimle evlenir misin?" altın vuruş olur.
kız yaklaşık beş saniye kadar sözde düşünme evresi geçirir, ağzı kulaklarına varmış halde. muhtemeldir ki, havuz başı, bu senaryo için uygundur. "evet" der kızımız, ve erkeğimiz bir ömür boyu ağzına sıçacak eveti duyduğu için, kalkar kızın dudaklarına yapışır. pardon yüzük kaynadı. geri alıyorum sahneyi. benimle evlenir misin cümlesi erkeğin ağzından çıktığı anda, yüzük kutusunun açılış sesi duyulur "-çıkırt". usul usul kapak kalkar, içinden ışıl ışıl bir yüzük kızın suratına bakar. kız uçmuş, fenahı fillaha karışmış olur o vakit. duyacağını duymuş, göreceğini görmüştür. işitsel anlamda algıda seçicilik kaybolur gider. artık o esneda erkek deseki "bu gece ver, yarın yüzüne bakarsam namerdim" hiç bir değişikliğe sebep açmaz. yüzük takılır. öpüşülür. kişiler kutlanır, tebrik edilir.
