gerçek aşkların azaldığı hatta yok olduğudu bu dönemde gerçek doslugun varlığına inanmak ta güç kılınıyor. ben tövbe ettim dost sandığım insanın ne olduğunu görünce.daha da dostum olmadı, olmayacak.
güvenmeye güveni kalmıyor insanın, benliği gidiyor, yok olunuyor. bazen insanın kendisinden bile şüphelenebildiği bu devirde, başkalarına gövenip kendisini emanet etmek niye?
bazen diyorsunuz ya! ''oldu, işte bu benim dostum olacak insan'' diye, değil.. bekle göreceksin... elbet onun da gitmeye yer bulacağı bir kör nokta olacaktır.
ama inanıyor işte insan, ihtiyaç duyuyor böyle bi güvene, sıcaklığa.
yalnızlık zor be arkadaş!! yalnız kalmaya korkuyor insan...ama en iyi dostumuz işte ''yalnızlık''.
sevmeye çalışıyorum onu...
