nereden başlamalıyım bilmiyorum? çok kişisel olsa da "ilk yazarlık tecrübemi yaşadığım ve diğerlerine hiçbir zaman ısınamadığım için, ara ara uzaklaşsam da tekrar dönüp geldiğim yer, oluşum." olarak tanımlayabilirim seni sözlük. lakin yordun beni be. bu kadar yazarı bünyesinde barındırdığım için ben yorgun olmalıyım diyorsun belki ama asıl yorulan seni gerçekten seven veya sevmiş olan yazarlarındır. bizler geldiğimizde üçüncü nesillerden tek tük yazar çıkıyordu karşımıza. ama bilinçliydik, örnek alıyorduk abilerimizi, format öğreniyorduk, hatamız olursa "5. nesli neden sevmiyorsunuz?" diyerek çemkirmiyorduk. peki şimdi durum nedir, gidişat nedir? künyelere baktığımda beşinci nesilleri zor buluyorum. şimdi nesil çatışması yaptığımı zannedenler olur ya hani, onlara sesleniyorum: yok öyle bir şey. gene güzel başlıklar açan oluyor, yazdımı okutan oluyor. parmakla sayılacak kadar tabi, tek ayrıntı bu... hepimiz bu rüzgara kapıldık gidiyoruz.
önce uzun bir süre "bu yazıyı nereye yazsam?" diye düşündüm. entrylerin oylanmaması ya da okunmaması başlıkları uygun gibi gözüksede zaman zaman mevzudan şaşabileceğim için en uygunu senin çatın altına gelmek diye düşündüm. seni ilk keşfettiğim zamanlar yazılarını (ne kadar uzun olursa olsun) takip ettiklerim vardı. merak edip ne yapıyorlar ne haldedirler diye kontrol ettiğim zaman çoğunun son sözünü yazıp, ardına bakmadan uzaklara gittiğini görüyorum. sonradan gelmiş bir kullanıcı olarak beni bile bu kadar üzüyorsa bu durum, soruyorum sana "seni hiç etkilemiyor mu?"
hayat düsturunu bir kenara bırakıp, okuduğumuzda hafızalarımızda, yüzümüzde, içimizde bir tat bırakan yazarlar nerede? vaudeville for vendetta mesela. bir sayfayı tek entryle dolduran adam... işte en büyük sorun da burada başlıyor ya zaten. sol frameyi dolduran kelimelere başlık demek bile zorken, çoğu zaman, açtığımızda karşımıza tanım bile çıkmaması daha da geriyor, yoruyor, üzüyor bizi. bazı şeyler değişmez. siyaset, futbol, aşk ve anket başlıkları gibi... ama bunların arasında ya da bunların sınırları dahilinde bile olsa okumaktan kendimizi alamadığımız entryler nerede? çok bi duygusal oldum sayende be sözlük.
ama okumuyoruz, okumuyoruz, okumuyoruz. inkar edilemez bir gerçek bu. yazık!
aklımda biriken ve sana anlatabileceklerim sanırım şimdilik bu kadar. ha tabi çok önemli bir mevzu var ki, o da bu entrynin okunup okunmayacağı. olsun. be yine de derdimi söyledim ya bana yeter.
gitmeden önceki son mevzubahsim ise uludağ modern'dir. zaten malum başlık altında da bu sıkıntılarımız mevcuttur. sıkılmadıysan bir ara da oraya göz atarsın.
