bu müzik insanları hakkında ne yazsam az geliyor sanki.
yaşamımın vazgeçilmezleri arasındalar, her sıkıntılı olduğum anda hüsnü arkan'ın o huzur verici sesini duymak beni mutlu kılan şeylerden biri. daha 10 yaşımdaydım onları keşfettiğimde, iyi hatırlıyorum flash tv de bir klip programında düşler sokağının klibini görmüştüm. şarkı çocuk kalbime aniden dokunuverdi.
"bir kuş konsa badi parmağıma
ağlardım bir başıma
sevdadandır dedi annem aldırma, aldırma gel yanıma"
o zamandan beri dinliyorum. aşık oldum, sevdim, sevildim, bırakıp gidenler oldu, benim bırakıp gittiklerim, mutsuz oldum çoğu zaman ama gülüşlerimi de saklamadım en yakınlarımdan...her ne olursa olsun ben ezginin günlüğü şarkılarında buldum kendimi. ilaç gibi geldi, hani bir dosta anlatırsınız ya sıkıntılarınızı işte tam öyle benim için onları dinlemek. onlar söyledi ben dinledim, dinledikçe büyüdüm, "ben" oldum...