çocukluğumun kahramanı, güzel kalpli, sevecen, sıcakkanlı, güleryüzlü, uzun saçlı melek adam. yıllar geçse de boşluğunu kimse dolduramadı onun. kimse onun gibi olamadı, olamaz da zaten.
öldüğü zaman çok ağladığımı hatırlıyorum. çok iyi tanıdığım birini kaybetmiştim adeta. 13 yaşındaydım o öldüğünde ve onun şarkılarıyla, onun çocuklarla diyaloğunu görerek büyümüştüm. çocuklarla yaptığı yarışmasına katılmak en büyük hayalimdi barış amca'mla şarkı söylemek. çocukluğumun en güzel arkadaşı, en sevecen insanıydı belki de. öldüğü zaman depresyona girmiştim. gitmişti yani o melek gibi insan, artık olmayacaktı ve ben onunla tanışamamıştım bile.
çok büyük bir sanatçıydı. hala da öyledir, başta da dediğim gibi yerini kimse dolduramadı. hem ahlaki yönden hem sanatsal yönden tartışmasız bir kişilikti. cenazesi çok kalabalıktı. ben küçüğüm diye gidememiştim. çok üzülmüştüm. şimdi ondan geriye şarkıları, söylediği sözler, bıraktığı güzel hatıralar kaldı...
seni çok özledim barış amca... seni çok seviyorum. cennettesindir sen eminim. çünkü senin gibi melekler için var cennet. nur içinde yat... umarım seninle birgün tanışabiliriz. çünkü seni çok seviyorum tüm zamanların kahramanı, güzel insanı.
gökler ağlıyor dostlar, ben ağlamışım çok mu?
rahmet yağarken dostlar ben ıslanmışım çok mu?
