Her aşk kendi masalını yaratır mı?
Bilmiyorum ama biraz hüzün verecek bizimkisi
Masallar mutlu sonla biter genelde fakat
Sonu dipsiz bir kuyuda bitecek galiba benimkisi
Terminallerin kalabalık boşluğunda gelince sen aklıma
Etrafıma bakıp üşüyorum seni yanımda bulamayınca
O an kaplıyor ruhumu yalnızlığın soğukluğu
Şimdi hissediyorum da tıpkı 'ölüm'ünki kadar dondurucu bu
Daha beş saat olmadı seni görmeyeli
Ama içimi dolduruyor hasret,sanki yıllardır özlemişim seni
Bu zamanlarda iyimser oluyorum bazen hiç olmadığım kadar
Ayağı taşa her takıldığında yeniden koşan bir çocuk gibi
Bilmiyorum bu koca hafta nasıl geçer sensiz?
Elini tutmadan,gözlerine bakmadan...
Dokunursam incinmesinden korktuğum omzuna değmeden elim
Yine edilmesi tereddüt dolu yavan telefonlar bekliyor beni...
Bugün en sevdiğim halinle sevdim seni
Beyaz bir mont,ipeksi bir şapka,yeşil gözler...
Hepsi birer dünya harikasıydı gözümde
Sırf seni tamamlıyorlar diye
Küçücük bir tebessümün için bin takla atıp heba olsam da karşında
Gelen gülüşünle ferahlıyorum en sonunda
Galiba tutturdum bu yöntemi biraz
Çünkü en güzel bayram hediyesini aldım senden
Hissiz yanaklarım buluştu pamuk yanaklarınla bugün...
En güzel mevsimin ismiydi adın
Artık yaşanması bile mucize olan
Bu şiirden bana kalan tek bir anı
Dudaklarıma değen yanaklarındaki o unutulmaz busenin tadı...
