mevlana bir gün altın döven kimselerin bulunduğu bir sokaktan geçiyormuş. zannatkarlar altına vurdukları her darbede mevlana öyle bir huşu hissetmeye başlamış ki, hissettiği bu ses onu semaya, bir ilahi aşka yönlendirmişti an için. vurulan her her darbedeki sesle bir melodi yakalmıştı sanki rumi. bu melodiyle semaya başladı. aşkın yarattığı güçle sadece ilahi varlığı hissediyordu derinliklerinde. işte mevlana içindeki allah aşkıyla, altına vurulan darbenin sesiyle bile bu manevi hazzı yakalayabilmiş bir kişidir.
işte aşık olmakta bu olsa gerek.
