tanım: otobüste muavin olarak çalışan kişinin yolculardan birine asılması durumudur.
subjektif not: vardır bunlar! sahiden lan!
geçen sene Van'dan Ankara'ya otobüsle dönme gafletinde bulunmuştum. 19 saat süren, aralarda jandarma kontrolleriyle kesilip her seferde inip bavullarımızı açtığımız, yolculukta muavinin 'baylar, lütfegnn, ayakkabılarınızı çıkarmayınız! ayakkabılarınızı lütfen çıkarmayınız! kendinizin rahatsız olacağınızı başkasına yapmayınız!' diye duyuru yapıldığu bir yolculuktan bahsediyorum.. babamla dönüyordum çok şükür ama ne yazık ki yolculuk 19 saatti. yavşamaya çalışan muavini fark etmemden mütevellit başımı cama yaslayıp dışarıyla ilgilendiysem de muavin ısrarcıydı. aralarda bize ekstradan bir şeyler getirmeler, sohbet etme çabası, akabininde doktor olduğumu öğrenmesiyle sıralanan sorular.. muhabbet bayıcı bir noktaya varmıştı, babamın kaşları hafiften çatılmaya başlamıştı. muavin son noktayı telefonumu isteyerek koydu!! 'ben numaranızı alabilir miyim sizin? hani bi ihtiyacınız olur Van'da, eşya falan göndercek olursunuz Ankara'ya, ya da belki bizim bir ihtiyacımız olur' adam bu cümleyi sarf ettiği anda derin bir sessizlik oldu. babam dalacak diye düşünürken hemen atladım. artık geçmiş gün ne dedim, telefonum yok mu dedim, ben veremem mi dedim ne dediysem reddettim bir şekilde. bunun üzerine muavin bir kaç dakika sonra elinde küçük bir kağıda kendi adını ve cep numarasını yazarak geldi.
velhasıl komik ama rahatsız edici bir durumdu. yolculuğun 19 saat sürüyor olması ise işkenceyi daha da dayanılmaz hale getirmişti.
PS: ve evet, anonslara rağmen o ayakkabılar çıkarıldı.
