içimdeki dalgalarım kıyıma vurmasın, gözlerim ıslanmasın diyeydi günlerdir onca çabam. fark ettim ki ne hayatın umrunda ne de gözlerimi ıslatanın. sonu olmayan bir yolda ışıksız, nefessiz adım atmaya çalışmak ve her adımda düşmemek için çabalamaktan öteye geçemedim. düşmekten korkmuyorumda, düştüğümde kaldıracak mı bir çift göz beni bilememek asıl ürkütücü olan.
