gecenin bir karanlığımda çıktım yola bilmiyorum karanlıkmıydı pek dikkat edemedim aslında çünkü aklıma takılmış binlerce soru binlerce düşünce arasında artık bir şeylerin farkına varamadığım kesindi.
yürüyordum o yolda arada insanların gülüşüne bakarak imrendim sanki arada onların sahip olduğu şeylere, hayata bakarak keşke çektim belkide yalanlayamam zaten bunu kime yalan söyleyeyim ki, kim var ki?
sanki bir şeyler ters gidiyordu sözlük bilmiyorum geleceğe yönelik adımları yanlıs kurguladım belkide her adımımda bir çukura düşüyordum, çıkıyorduk belkide orda kalmıyorduk ama yorgun da düşüyorduk, o bataklığın ödülü yorgunluk mu olmalıydı?!. ilk başta bir şeylerin farkına varamadım dedim vardık artık vardım ney mi bendeki sabrı;
