aman allahım...
çok büyüktü beklentilerim. neticesinde sözlüklerde ağız sulandıran entryleri okuduktan sonra insan ister istemez yediğinde tropikal ormanlarda balonla gezintiye çıkacağını falan bekliyor. ama gel gör ki bazen o ormanlardan şahin k çıkabiliyor, neyse bu ayrı konu...
sabah sayılabilecek saatlerde gittim markete önce sabah kahvaltısı niyetine 4 peynirli poğaça aldım. ardından browni intense mi aldım tabi. ilk defa yiyecektim heyecanlıydım. acaba kasaya götürmeden tatsam mı diye de düşünmedim değil. ama yok kıroydum ama o kadar da değil.
dışarı çıkar çıkmaz iki hamlede bir kaplanın ceylanı yediği gibi ağzıma attım. tadını madını alamadan mideme götürmüştüm güzelim keki...
ve benden çıkan ilk ses: bu muydu lan? bu muydu yok böyle güzel yok şöyle güzel dediğiniz kek hiçbir şey anlamadım vallahi bildiğin normal browni bu!
sinirli bir şekilde eve vardım. üstüme tekrar pijamalarımı giydim geçtim televizyonun karşısına fb tv de cengiz çandar ın fb-gs hakkında ki pek de katılmadığım yorumlarını dinleyerek peynirli poğaçamla, ıce tea şeftali mi götürüyorum mideme yavaş yavaş tadına vara vara...
ve sıra geldi yemek sonrası abur cubura. sözlükte o kadar gaza gelmişimki çok sevdiğim abur cubur çeşitlerinden bile yalnızca tek çeşit almışım o da intense... hem de 7 tane. bilseydim eti topkek alırdım diye de iç geçirmiyorum değil hani.
verhasıl mecburen yiyecektim. bari ortamı iyi hazırlayım da rahatıma bakayım dedim. uzattım ayaklarımı yayıldım bi güzel boşalattım beynimi, sonra doldurdum huzurla ve açtım intenseyi.
attım ağzıma, aman allahım, aman allahım.
bu ne güzellik, bu nasıl bir sanat eseri, bu nasıl bir şaheser. yarım saat önce sıradan bir kek gibi gelen intense güzel ve huzurlu bir ortamda yayılarak yediğimde beni resmen lost adasında kate le başbaşa ateşin etrafında sucuk yediğimiz an gibi bir ana götürmüştü.
tebrik ediyorum eti. harikasın.
tek rakibin ferrero rocher.
