karikatürdeki heykel atatürk e benzememekle birlikte dört farklı durumu ortaya çıkarmaktadır.
birincisi; atatürk e tapanlar gerçekten varlardır. bunu kimse inkar edemez. bu yüzden atatürk ün tapılası bir varlık olarak gösterilmesi onlar için rahatsızlık kaynağı olmamalı görüşündeyim. ayrıca heykelin atatürk olduğuna dair de ben gazetenin yorumundan başka birşey göremedim. başka bir sembolik heykel de olabilir.
ikincisi; atatürk ün manevi şahsı böyle şeylere alet edilmeli midir edilmemeli midir bilinmez fakat şu anlaşılıyor ki; tayyip erdoğan ve hz. muhammed(sav) karikatürlerini kınadığı halde atatürk karikatürüne sessiz kalınıyor şeklinde bir tepki ifade edenler, diğer söz konusu karikatürler için ne tepki vermişlerdir.
üçüncüsü; ak parti hükümeti süresince benim en çok dikkatimi çeken olay, tayyip erdoğan ya da herhangi bir partili yetkili kişi için, karikatür, makale, alaycı ifadeler içeren yayımlar toplatıldı. basanlar bastıranlar susturuldu. cezaevlerine atıldı. aynı hassasiyeti papa, atatürk, hz. isa, hz. musa vs. karikatürlerine ya da ciddiyetten uzak söylemlere göstermeleri lazımdı. burada ise sonuç olarak ak parti nin özgürlükçü düşünceye pranga vurmasından başka birşey değildir. özgürlükçü düşünce vardır ama bir nevi ekvator gibidir.
dördüncüsü ve en önemlisi; toplum olarak bazı hassas değerlere saygı göstermeyi ya da ortak tepki vermeyi alışkanlık haline getirmemiz gerekir artık. ister molla olsun, ister sofu olsun, evliya olsun, ne olursa olsun, herkesin atatürk e ve atatürk ün çzgisinden ilerlemeyi kendine amaç edinmiş kişi ve kurumlara saygı duyma zorunluluğu vardır. onun yanında; ister chp başkanı olsun, ister çydd ister add ister yargıtay, ister danıştay başkanı olsun, herkesin aynı şekilde dindar olan ya da dindarları destekleyen kişi ve kurumlara da saygı duyması gerekir. karşılıklı saygının önemi çok büyüktür ki bu yüzden yaklaşık üçyüz yıldır türk toplumu bir türlü çağın ötesine geçememiş, sadece birbirini yemekle meşgul olmuştur.
