dün gece hayat birkez daha yoklama almıştı benim yokluğa el kaldırmamla.sonrasında yoktan bir buradayımla doğurmustum sanki kendimi!gecenin vakitsizce üzerime çökmesi ile birlikte ürperti içindeydim!korkak ve tedirgindim herzmanki ataklar gibi!!sanki kendimi izler olmuştum tavana asılmış bir başka benle.bölükpörçük,yarımyamalak benlere bir yenisini ekleyerek.varlık ve yokluk arasındaki mesafede tavanla yattığım yer arasındaki kadar yakınlaşmıştı birbirine.odada ki benlerden hangisinin var olduğunu hangisinin yok olduğunu kestiremezken bu benleri başka bir benin kaleme alacağı fikri o gece odada başkalarının da olduğu düşüncesini tetikliyordu.bu his üzerimdeki ürpertiyi katbekat arttırıp yerini dehşet ve şüpheye bırakmıstı.artık odada da karmakarısık hisler içiçe gecmişler hayatlar ve belli belirsiz korkular mevcuttu.varlık ve yokluğun birbirine karısması beni kendime yaklastırırken,kendimi hayattan uzaklasıtrır olmustu.gercek ve düş arasında biryerdeydim o gece.ve gece önceki gecelere göre şiddettini biraz daha arttırarak üzerime gelmeye devam ediyordu.yataktan kalkmaya çalıstığımda üzerimde diğer gecelerden ve yer yerde ölümden izler taşımaktaydım.ve sanki terleyerek bu izlerin yerlerini belirginleştiriyordum odada ki diğerlerine de inandırmak ister gibi.hatta sadece parcalanmnıs benlere değil yastığa yorganada inandırmaya çalışırmışcasına onlarıda unutmadan paylıyordum biraz az ve biraz çok olarak kara parçalarıına dağlara ovalara benzetiyordum..ölmenin adı koyuluyordu o gece ve ben kulağına terlemeyi fısıldıyordum ölümün.
