korkularım ve çekingenliğim nedeniyle şu anda bulunmakta olduğum durum. mutluluk-mutsuzluk üzerine tartışılabilir, ama kesin olan huzura sahip oluşumdur. telefonum çalıp durmuyor, kontörlerim kısa mesaj yöntemiyle hortumlanmıyor, ilgi göstermem gerekmiyor birilerine, kendi kendime yaşıyorum işte. Arada bir duygular nüksediyor tabii, inkar edecek değilim, ama kalıcı olmadıklarından dolayı fazla sallamıyorum. bir sap olarak, türlü sorumluluklardan kaçarak hayatımı -kendimce- rahat bir şekilde sürdürebiliyorum.
