beynindeki çok sesliliğe alışıklığından çevresindeki seslere duyarsızlaşmış bir ruh haliyle arnavut kaldırımlarının çıkardığı yüksek topuk seslerini düşüncelerine eşlik eden bir melodi sanarak yürümeye devam etti; hızlı ama kendinden ve düşüncelerinden emin olmadan. her gün yeni bir gün umuduyla kalkıp bu sessiz fakat çok seslilik ruh halinde buraya kadar gelip duruyordu, yapabilirsin! bunca yıldan sonra cesaretini toplayıp başarabilirsini milyonlarca kez söylemişti kendine, yapabilirdi önündeki tek engel üç katlı merdiven ve ahşap bir kapı! çal ve merhaba de! sarıl ona uzun uzadıya, yılların hesabını sorma sadece sarıl bedenin ona anlatır dedi uzun yılların kattığı hüsranı, sadece sarıl ve kokusunu hisset bedenin ona anlatır bunca yılın acısını, sadece sarıl ve tenini hisset gözlerin anlatır ona bunca yılın hasretini; oturdu yine kapının girişine beyni gelgitlere başlamıştı bile, çık, çıkma! nasıl ama nasıl olacaktı? bunca yılın ardından. yine sorular yine anlaşılma kargaşası ve yine cesaretsiz bir düşünce bulutu..
