küstüm... sana, günlere, gecelere... öyle suskunum ki... farkında bile değilsin.
içimdeki her şey bitmiş. senle beraber tüm organlarım çürümüş. ne yaptın bana sen ve neden yaptın? biliyor musun? bunu hep merak edeceğim...
çok sıkıldım artık. gidiyorum. ne olacaksa olsun. umurumda da değil. artık kimseyi düşünmemenin dayanılmaz hafifliğini yaşıyorum.
benden bu kadar ve buraya kadar. çok uzun bir acılar mantosu var üzerimde. hep aynı insanlar karşılıyor beni her köşeyi dönüşlerde. bitkin, yorgun, ilgiye aç ve sürekli aynı nakaratla seslenen.
istediklerini söylüyorlar, istediklerimi değil. yine yanlış adresler... keşke keşke bu kadar iyi olmasaydım... bu kadar büyük ve sevgi dolu olduğu için yüreğimden nefret ediyorum!
almayı bileceksin. hiç öğrenemedim ki bileyim. hiç kimseyi kıramam ki, bir kez söylerim olmazsa giderim. gittim...
öyle fırıl fırıl dönmeler yok yüreğimde. o kadar sakinim ki. beni neyin beklediğini bilerek. başımı döndürecek bir aşk olmazmış artık. yorumsuzca, beklentisizce hiçbir şey olmazmış. belki de olurdu da aynı rağbeti görmedi işte yüreğim ne yapabilirim?
yolumu değiştiremem kimse için artık. bana ayırmak değil birleştirmek misyonu verilmiş... ben buyum. zararsız ve kendi yoluna giden bir yolcu. kimseye sürünmeden, sürtünmeden...
