evde olmadığını biliyordum, el alışkanlığı olsa gerek. zili çaldım dün akşam. bir müddet bekleyip tekrar bastım zile. açmanı bekledim. kulağımı kapıya dayadım ses seda yoktu. sonra senin o evin içinde olmadığın gerçeği düştü aklıma.
anahtarın paspasın altında olduğunu da biliyordum, ama yine de bekledim kapının önünde. ilk golü yemiş gibi hissettim kendimi.
sonra kapıyı açıp içeri girdim. karanlık, soğuk ve sensiz eve merhaba dedim.
ilaçların masanın üstünde öylece duruyordu. hemen yanında bardağın, onun yanında küpelerin.
pijamaların yerdeydi, üstüne bastım görmeden. karınca ezmiş gibi titredi içim. hemen çektim ayaklarımı.
sen yoktun, ama sana dair herşey vardı. sensizlik vardı.
seni çok özleyeceğim. hergün bir asır gibi gelecek, eve dönüş günün doğum günün olsun e mi. iyi bak kendine oralarda.
