kötüyüm. hem de çok kötüyüm hem de. bunalıyorum. gecenin bir vakti psikiyatrım ile görüştüm. yarına radyoterapi sonrası ona gideceğim. özledi tabi beni; yoksa paracıkları mı orası muamma değil tabi ki. yanlış meslekteyiz vesselam.
eskisi gibi yazamıyorum artık. duygularım kilitlenmiş gibi. oysa tedaviden de güzel haberler aldım bugün. kıçıma o lanet aletin girişini de duymadığım için çok mutluyum ama narkozdan nefret ediyorum. ağzımda yaralar çıkmaya başladı. ya dişlerim de etkilenirse? ya sevdiğim adam beni artık beğenmezse?
kadınlar böyle oluyormuş demek ki. ölmeye yakın bile sevdiğimizin gözünde güzel olma duygusu var hep. aptalca ama kadınsı korkular işte. yazmak istedim. zaten hep yüreğimden geldiği gibi yazmıyor muyum?
uyuyayım diyorum; tam gözlerim uyku için bayılıyor. ama bulantılarım o anı bekliyor sanki.
kızım duymasın diye sessiz öğürmeye çalışıyorum. havluyu ağzıma tıktım bu gece. sesim evde yankı yapmasın diye. yalnızlığıma bakıp hiç acımıyorum kendime. iyi oluyor. bakıp halime akıllanıyorum yeniden deli gibi sevdalanmamak adına. ya sevdalanmamak da geç kalmışsam? korkuyorum bazen...
yanımda olmasını istediğim yanımda değil... tutabileceğim kadar yakın; bir o kadar da uzak. oysa öyle çok sesini duymak istiyorum ki.
fakat bundan zerre kadar haberi yok. demeye cesaretim de yok. bu benim sorumluluğum taşımalıyım. ona yük olmaya hakkım yok.
bunca şeyi neden çekiyor, bu yaşama savaşını neden veriyorum? yarın bunu soracağım psikiyatrıma. ben yeniden aşık mı oldum yoksa?
ya yeniden terk edilirsem? buna hazır mıyım? kafam çok karışık ve korkularım var. bu hayatı sevmiyorum. bildiğim bu.
bugün sonuçlar bildirildiğinde ki kesin sonuçlar değil, sevinmem gerekirken ağladım... o ağlamanın ardında binlerce sebep vardı yine. tepetaklak olmuş hayatımı düşünüyorum. bendeki bu güven eksikliğini nasıl telafi edeceğim bunu da bilmiyorum.
benim delice bir ilgi ve şafkate ihtiyacım var; ama beklediğim, özlediğim çok uzakta mı çok yakında mı onu bile bilmiyorum ki.
ben ne yapıyorum? benim istediğim ne? plansız bir hayat yaşamak güzel; ama hiç olmazsa sevgi dokunmaksa bunu neden yapamıyorum? ben sevdiğim insana ya da beni sevdiğine inandığım insana dokunmak istiyorum, sesini duymak istiyorum.
beni acıtmadan lütfen gel. sana çok ihtiyacım var. sana bir kez olsun sarılmama izin ver. buna çok ihtiyacım var bugünlerde. senden başka bir şey beklemiyorum.
yanımda ol arada sırada yeter bana. birini sevmek neden hayatımda hep ağır bedeller getiriyor bana. lütfen gel. sonra git. sonra yeniden gel. sonra yeniden git.
başka bir şey istemiyorum senden anı yaşamaktan başka. istesen de yapamam ki...
