19 ekim 2006 ankara iftar yapiyoruz zirvesini hiç beğenmedim, bir kere katılan bütün yazarlar hoş sohbet kişilerdi, ayrıca salonda bir stadyum havası vardı 42 kişi yemek mi yenir kardeşim, en son olarak ankaranın bütün güzel kızlarının uludag sozlukte yazar olması ve orada bulunması sebebi ile kafam biraz karışmıştır, kendimi bir manken ajansı zirvesine gitmişim gibi hissetmeme sebeb olmuştur, ayrıca yemekteki güzel atmosfer, yemekten sonraki tavla muhabbetindeki kahkaha seslerinin hiç kesilmemesinden dolayı başım ağrımıştır, kısacası berbat bir gece olmuştur, istanbul ve bursa zirveleri kesin bizimkinden iyidir diğeceğim zirvedir.
not: bir daha bu kadar kalabalık olursa ben yokum arkadaş, gülecez diye çenem ağrıdı zaten.
edit: bütün alem tavlayı nasıl oynadığımı görmüş ve saygıyla usta olduğumu kabul etmiştir.
