uzun diye okumamazlık etme bu sefer, okuduğun tek uzun entry bu olsun bırak.
bu başlığa yazmayacağım dedim dedim ama dayanamadım, ben bu yazıyı sana yazdım
gerçek sana yazdım ama, insanlara gösterdiğine değil
neredeyse 2 buçuk yıldır birbirimizin hayatındayız, ama 2 buçuk yılda bilebileceğimden çok daha fazla biliyorum seni. bakışını, gülüşünü, sinirlenmeni..
belki de bu yüzden anlam veremiyorum yaptıklarına. sen bu değilsin diye düşünüyorum, gerçek serkan değil insanlara gösterdiklerin
bu adam değildi benim aşık olduğum, bu adam değildi bana tanıttığın. bu kadar acıyı haketmedim ki, etrafındaki diğer kızlar gibi sevdim seni sadece, çok sevdim hepsi buydu. benden sonra çıktıkların da sevdi seni biliyorum. sen de hepimize sevdiğini söyledin. ertesi gün sevmedin. sevmediğin gün sevdin sandın gelip yine sevdiğini söyledin. gel-git yaşattın durmadan. ne gerek vardı, bu kadar mı zordu ne istediğini bilmen. bir defa olsun düşünmedin belki ne istediğini gerçekten. beni istedin, aradın geldim. onu istedin,aradın çıktınız. bir defa olsun şaşmadı bu döngü çünkü hep aynı lafın arkasına sığındın ''ne istediğimi ben de bilmiyorum. hayatım çok karışık..'' hep bu laflar oldu aldığım cevap.
halbu ki kimse yokken etrafta, aklında sen yine sen oluyorsun işte
kollarındayken çok huzurlu olduğunu söylüyorsun, sevgili olmak istiyorum diyosun
ama 2 gün sonra ben aynı senden tam tersi şeyler duyuyorum
yorulmadın mı gecelik mutluluktan? kural yok dedim sadece seni istedim ama bu kadar çok şey istersen gerçek olmuyormuş bunu unuttum.
bana karşı hep dürüsttün bunun için teşekkür ederim
sana karşı dürüst davranmadığım anlar da oldu bunun için de özür dilerim.
ama artık ben yokum, tamamen yokum hayatında.
umarım artık kendin gibi davranırsın ve daha fazla insanı üzmezsin..
