şu sıralar türkçeye geçen yıl çevrilmiş varlık ve hiçlik adlı dev eserini okumaya çalıştığım büyük yirminci yüzyıl filozofu. bu kitabı okumak bir anlamda kişinin kendine aşmaya yönelik kendiyle verdiği mücadele gibi birşey. zorluk derecesi açısından mesela platon'un parmenides ve timaos diyalogları, aristoteles'in metafiziği, spinoza'nın etika'sı, kant'ın saf aklın eleştirisi, hegel'in tinin fenomenolojisi ve mantık bilimi, marx'ın kapitali, bergson'un madde ve bellek'iyle kıyaslanabilecek güçlükte bir başyapıt. martin heidegger'in varlık ve zaman'ı bile buna göre daha kolay okunabilen bir çalışma bana göre. ikisinin arasındaki temel farka gelince, heidegger descartes'ın varlığı düşünceye özdeşleyen cogitosunu reddederken sartre'ın varlığı descartes ve husserl kaynaklı bir bilinç felsefesi temelinde ele almasıdır diyebilirim özetin özeti olarak. yirminci yüzyıl gençliğini en çok etkileyen bu popüler filozofun düşünce yaşamı iki döneme ayrılır. biri varlık ve hiçlik'i yazdığı ilk dönem, diğeri de varoluşcu felsefesini marksizmin perspektifinden yeniden ele aldığı ikinci dönem. bu dönemin başyapıtı olan diyalektik aklın eleştirisi de umarım kısa zamanda türkçeye çevrilir.
